Al jaren is er een discussie tussen professionals of co-ouderschap bij jonge kinderen wel of niet verstandig is.
Voor kleine kinderen is rust, regelmaat en reinheid het beste, was vroeger het devies. Aangezien het toen vaak de moeder was die voor de kinderen zorgde en de vader werkte, werd bij een echtscheiding de voogdij aan de moeder gegeven en de vader werd dan toeziend voogd. Daarnaast werd er een omgangsregeling afgesproken met de vader en de kinderen. Bij jonge kinderen werden er veelal korte omgangsmomenten afgesproken, soms zelfs van één dag per veertien dagen.
De wet is afgelopen jaren al diverse malen verbeterd. Eerst werd het gezamenlijk ouderlijk gezag automatisch bij echtscheiding behouden door beide ouders. En moesten er door ouders nadere afspraken over de invulling na echtscheiding gemaakt worden middels een ouderschapsplan dat bij de rechtbank moet worden ingediend. Als er een discussie komt over de uitvoering van het gezag kan in de echtscheidingsprocedure de rechter zich daarover uitlaten. Ook na de echtscheiding kan inmiddels via een procedure ex 1:253a BW de rechter verzocht worden om een beslissing.
Door de jaren heen zijn vaders steeds meer een opvoedende rol gaan nemen, hetgeen ook heeft uitgewerkt in de jurisprudentie van de rechtbanken. Ook werd co-ouderschap een veel vaker voorkomend fenomeen, terwijl het woord co-ouderschap niet eens in de wet voorkomt.
Wat is co-ouderschap:
Men verstaat in de volksmond onder het co-ouderschap dat de tijd die je met je kind doorbrengt zoveel mogelijk gelijk verdeeld wordt tussen ouders. Beide ouders hebben dan een week de kinderen bij zich. Ieder zorgt in die tijd voor de kinderen en regelt zelf oppas, school, verjaardagsfeestjes. Het is bij co-ouderschap erg wenselijk dat beide ouders onderling goed samenwerken en overleggen. Zo ook over bijvoorbeeld de slaaptijden en opvoedingsstijlen voor de kinderen. Gebleken is dat co-ouderschap, mits goed uitgevoerd, goed is voor de kinderen en hun beide ouders.
Hoe staat het met co-ouderschap met jonge kinderen?
Bij kleine kinderen onder de vier jaren geldt ook dat als het co-ouderschap goed verloopt, dit in het belang is van het kind. Voor de ontwikkeling van een positief zelfbeeld is een goede hechting van het kind met beide ouders van belang.
Inmiddels is in diverse psychologische onderzoeken gebleken dat jonge kinderen juist goede hechting nodig hebben met beide ouders, omdat de kans op problemen later bij een slechte hechting met (één van de ) ouders veel groter zijn. Concreet houdt dit in dat zowel vader als moeder het jonge kind meerdere malen per week moet zien en moet worden verzorgd door de vader en de moeder. Het verzorgen houdt dan in eten geven, wassen, knuffelen, troosten en samen spelen. Met een goede hechting in de jonge jaren van een kind kunnen problemen in de toekomst voorkomen worden.
Het vroegere uitgangspunt van rust en regelmaat is ook nog steeds van belang. Dit kan echter ook in twee aparte huizen, mits er een goede communicatie tussen de ouders is. Wel zullen de opvoedstijlen goed besproken moeten worden. Het is echter belangrijk dat het jonge kind regelmatig ieder van de ouders ziet. Een week de andere ouder niet zien, wordt bij jonge kinderen als veel te lang ervaren. Maak daarom samen een goed ouderschapsplan, waarin ieder van de ouders de nog jonge kinderen regelmatig ziet.
De nieuwste vorm van co-ouderschap is birth-nesting. Daarbij blijven de kinderen in hetzelfde huis, maar de ouders vertrekken de ene week naar het ene huis en de andere week naar het andere huis. Financieel is dit natuurlijk niet voor iedereen op te brengen.
Bij een echtscheiding met jonge kinderen zal een goed ouderschapsplan, dat na enige tijd geëvalueerd wordt of verandert als het kind vier is van groot belang zijn. Verder hebben de ouders wellicht nog niet lang samengeleefd, zodat ook de opvoedingsstijl extra besproken zal moeten worden. Een goede communicatie is daarvoor noodzakelijk.