In 2008 nodigde een vriendin van me mij uit om een mediationopleiding bij haar te komen volgen. Het leek haar wel wat voor mij. Mediation. En ze had gelijk! In 2016 heb ik de opleiding bij de VvCP gevolgd.
Waar woon en werk je en met wie?
Al jaren woon ik in Vught. De kinderen zijn inmiddels uitgevlogen. Ik werk bij Wij.legal, als onderdeel van BG.Legal. Voorheen was ons kantoor gevestigd in Boxtel, nu in Den Bosch aan de Lekkerbeetjesstraat 6, een modern gebouw met open werkplekken, vlakbij het station. Een gezellig, kundig advocatenkantoor met enkel specialisten, die elkaar regelmatig weten te vinden als dat nodig is. Onze Wij.Legal slogan is: “je staat niet alleen”. Dat geldt ook als professional bij de VvCP, de practice group en voor mijn cliënten in een overlegscheiding.
Waar verheug je je op?
Naast dat ik mij verheug op toekomstige overlegscheidingen, verheug ik mij op de vele mooie momenten met dierbaren, vrienden en kennissen. Kerst is een tijd om uit te rusten en mooie nieuwe herinneringen te maken. Zo zal ik weer de natuur in trekken om vogels te spotten en te genieten van hun schoonheid en samenwerking.
Heb je wel eens een vlucht spreeuwen of ganzen gezien? Minutieus precisiewerk, zonder dat je door hebt hoe dat gaat. Het ziet er gemakkelijk uit, maar is vakwerk. Zo zal een goede overlegscheiding er ook moeten uitzien!
Toestemmingsformulier voor vakantie naar het buitenland met kinderen na echtscheiding: Waarom het belangrijk is en hoe het werkt! Heb je eraan gedacht voor de komende vakantie ?
Inleiding:
Bij een echtscheiding is het regelen van vakanties met de kinderen vaak een punt van zorg en discussie tussen beide ouders. Om conflicten te voorkomen en de belangen van zowel de ouders als de kinderen te beschermen, is het opstellen en gebruiken van een toestemmingsformulier voor vakanties van groot belang. In dit artikel zullen we bespreken waarom een toestemmingsformulier nodig is, wat erin moet staan en hoe het kan helpen om een soepele vakantieplanning te realiseren.
Waarom een toestemmingsformulier?
Een toestemmingsformulier is een document dat door beide ouders wordt ondertekend en waarin afspraken worden vastgelegd met betrekking tot vakanties met de kinderen na de echtscheiding. Het formulier heeft verschillende belangrijke functies:
Duidelijkheid en zekerheid: Het toestemmingsformulier biedt duidelijkheid over de vakantieplanning en voorkomt misverstanden tussen beide ouders. Het definieert de exacte data, bestemmingen en andere relevante details van de vakantie, waardoor onduidelijkheden en mogelijke geschillen worden voorkomen.
Bescherming van de belangen van de kinderen: Het formulier zorgt ervoor dat beide ouders betrokken zijn bij de vakantieplanning en dat de belangen en het welzijn van de kinderen centraal staan. Door het opstellen van het toestemmingsformulier kunnen ouders samen beslissingen nemen die in het belang zijn van de kinderen, zoals rekening houden met schoolverplichtingen of medische afspraken.
Juridische geldigheid: Het toestemmingsformulier heeft een juridische waarde.
Het dient als bewijs dat beide ouders (met gezag) akkoord zijn gegaan met de vakantie naar het buitenland van de ene ouder met de kinderen en dat er geen sprake is van schending van afspraken of kinderontvoering . Zeker als een ouder alleen reist met een kind, kan dit van belang zijn.
Een ouder zonder ouderlijk gezag heeft ook toestemming nodig van de ouder met gezag.
Indien anderen (opa, oma of andere familieleden) met het kind op vakantie wil gaan is ook toestemming nodig.
Het vergemakkelijkt de controle bij de marechaussee.
Wat moet er in een toestemmingsformulier staan?
Een toestemmingsformulier voor vakanties met kinderen na echtscheiding naar het buitenland moet bepaalde essentiële informatie bevatten. Hier zijn enkele belangrijke elementen die in het formulier moeten worden opgenomen:
Persoonsgegevens: Vermeld de volledige namen, contactgegevens en woonadressen van beide ouders, evenals de namen en geboortedata van de kinderen.
Reisdetails: Specificeer de data van de vakantie, de bestemming(en) en de duur van de reis. Vermeld ook eventuele speciale activiteiten of bijzondere omstandigheden die relevant zijn voor de vakantie.
Toestemming: Beide ouders moeten het formulier ondertekenen om aan te geven dat ze akkoord gaan met de vakantieplanning.
Als geen toestemming gegeven wordt kan de rechter om vervangende toestemming gevraagd worden. De rechtbank-Oost-Brabant heeft twee extra zittingsdagen ingepland voor de problemen die spelen bij ex-echtgenoten inzake vervangende toestemming vakanties.
Mijn advies:
Regel het op tijd !
Klikhier om de Nederlandse versie van het toestemmingsformulier te downloaden en klik hier voor de Engelse versie.
Bij diverse patiënten zijn Metal on Metal heupprothesen [MoM] geplaatst. Deze zijn geproduceerd of in het verkeer gebracht door Biomet. De heupprothesen zouden tot gezondheidsklachten leiden. De betrokken patiënten houden Biomet aansprakelijk voor de schade die zij lijden.
Stelling patiënten
De patiënten kregen tussen 2004 en 2009 een MoM prothese geplaatst. Door frictie tussen de onderdelen van de MoM-heupprothese komen deeltjes chroom en kobalt[ionen] vrij. Deze komen terecht in de bloedbaan en in de weefsels. Aldus zorgen de vrijgekomen deeltjes voor gezondheidsklachten.
Biomet betwist aansprakelijk te zijn. Volgens Biomet is er geen sprake van een gebrek en van schade ten gevolge daarvan.
Hoe zit het juridisch?
De patiënten baseren hun vordering op de productaansprakelijkheid. Er geldt een risicoaansprakelijkheid bij degene die het [gebrekkige] product op de markt heeft gebracht. Een product is gebrekkig als het bij een normaal gebruik, voor het doel waarvoor het bestemd is schade veroorzaakt.
Van belang hierbij is o.a. wel het tijdstip waarop het product op de markt is gebracht. De gebrekkigheid in het product moet worden beoordeeld aan de hand van de veiligheidsnormen die bestonden op het tijdstip dat het op de markt werd gebracht. Doorslaggevend is dus of de hulpzaak volgens de destijds heersende medische inzichten geschikt werd geacht. Het gaat om de wetenschappelijke en technische kennis op het tijdstip waarop het product op de markt is gebracht. [= State of Art]. De Hoge Raad heeft zich hierover uitgesproken op 16 juli 2021.
Rechtbank
Na diverse deskundigenberichten oordeelt de rechter dat het in die tijd wel duidelijk was dat er door slijtage metaaldeeltjes in het bloed en weefsels terecht konden komen. Maar het toxicologisch effect daarvan was niet bekend. Ook was het niet bekend wat voor reacties dit op het lichaam teweeg zou brengen, bij wie en hoe ernstig die dan zouden zijn.
Kortom in de periode 2004-2009 was het niet bekend dat de vrijkomende metaaldeeltjes tot gezondheidsschade zou leiden. In die relevante periode waren de MoM -heupprothesen ‘state of the art’ en dus niet gebrekkig. De eventuele bekende nadelen van het gebruik ervan wogen niet op tegen de voordelen die een dergelijke prothese eveneens biedt. werden voor lief genomen.
Periode na 2009
In de loop van de tijd, na 2009, is geleidelijk aan meer bekend geworden over de aard en de ernst van de problemen die konden optreden bij MoM-prothesen. Geleidelijk aan lijkt de overtuiging te zijn ontstaan dat in ieder geval voor de meeste patiënten de risico’s op complicaties bij plaatsing van MoM-prothesen niet opwegen tegen de voordelen. Daarbij lijkt mede een rol te hebben gespeeld dat een alternatief product toen sterk verbeterd was: de MoP-prothesen, metal on polythylene. Deze prothesen zijn in de loop van de tijd veel beter gaan presteren doordat de kwaliteit van het kunststof sterk is verbeterd. De MoM-heupprothesen hebben een dergelijke ontwikkeling niet doorgemaakt.
Dit neemt echter niet weg dat de MoM prothesen tussen 2004 en 2009 state of the art waren.
De vordering wordt aldus afgewezen.
De eisers worden veroordeeld in de proceskosten van bijna € 90.000,00.
Conclusie
Bij de beoordeling of een medisch hulpmiddel gebrekkig is is het dus van belang te kijken naar de stand van de wetenschap op het moment van het op de markt brengen van het medisch hulpmiddel. Dit vergt veel specialistisch onderzoek [door deskundigen] en kan uiteindelijk na zoveel jaar tot negatieve resultaten voor de patiënten leiden.
