Category: Algemeen

Als beide partijen ouderlijk gezag hebben over hun kinderen, is de toestemming van een verhuizing van de andere ouder altijd nodig. Mocht de andere ouder geen toestemming verlenen, dan kan de rechter via een procedure art 1: 253a BW om vervangende toestemming worden gevraagd.

Dit overkwam ook een mevrouw die met de kinderen verhuisde, en waarbij de hulpverleningsinstanties het een goed idee vonden dat zij zou gaan verhuizen. Arrest Rechtbank-Oost-Brabant 29-04-2020: ECLI:NL:RBOBR:2020:2414 .

In dit specifieke geval maakten ouders zoveel ruzie, dat zelfs de hulpverleners het een goed idee vonden als de vrouw zou gaan verhuizen. Deze reden gaf zij o.a. aan bij de kort gedingrechter.

Hiermee maakte de kort geding rechter echter korte metten: Eigenrichting kan niet beloond worden en de moeder moest terugverhuizen.

Pas dus op met verhuizen zonder toestemming van de andere ouder! De rechter kan je zelfs verplichten om terug te verhuizen, als de andere ouder geen toestemming heeft gegeven.

Waar houdt een rechter rekening mee als hij toestemming verleent om te verhuizen?

Van belang bij een verhuizing en de toestemming ervan gelden o.a. de navolgende criteria:

• Hoe noodzakelijk is het om te verhuizen?
• Is de verhuizing goed doordacht en voorbereid?
• Hoe is de communicatie tussen ouders?
• Hoe is de zorg verdeeld over het kind/de kinderen en hun ouders en kan dat doorgaan na de verhuizing?
• Kunnen de gevolgen van de verhuizing voor de andere ouders worden verzacht en/of gecompenseerd en zo ja, hoe ?
• Hoe oud is het kind/de kinderen en wat is zijn/haar mening ?
• Hoe zeer is het kind/de kinderen geworteld in de omgeving waar hij/zij nu woont?
• Zijn er extra kosten voor de zorg/contactregeling en worden die gecompenseerd.

Conclusie:

Het is bij een voorgenomen verhuizing in ieder geval aan te raden in ieder geval eerst in onderling overleg te gaan als ouders en de argumenten tussen ouders goed te bespreken. Ook is een en ander afhankelijk van de omstandigheden en hangt een vervangende toestemming door de rechter af van de invulling van o.a. bovenstaande vragen.

Al met al voldoende reden om met de andere ouder tijdig te overleggen, zodat er geen verrassende uitkomsten zijn. Mediation kan daarbij een goed hulpmiddel zijn.

De vrije advocaatkeuze voor rechtsbijstandsverzekerden is verruimd. Het Europese Hof heeft aangegeven dat ook de werkzaamheden door een advocaat voorafgaand aan de procedure vallen onder de term vrije advocaatkeuze. 

In 2013 heeft de Europese rechter  bepaald dat een rechtsbijstandsverzekerde altijd zelf een advocaat zelf mag uitkiezen om zijn belangen te behartigen indien er sprake is van een gerechtelijke of administratieve procedure.  De kosten van de uitgekozen advocaat zijn dan voor rekening zijn van de rechtsbijstandsverzekeraar waar de verzekerde een polis heeft afgesloten.

De Hoge Raad heeft het recht op vrije advocaat keuze naar aanleiding van de overwegingen van het Europese Hof bevestigd (ECLI:HR:2014:396)

Er is dus een recht op vrije advocaatkeuze in gevallen dat er volgens de Wet een advocaat nodig is om de procedure te kunnen voeren.

De rechtsbijstandsverzekeraar mag dit recht niet in de polisvoorwaarden beperken. Het is zelfs zo dat de rechtsbijstandsverzekeraar in de polisvoorwaarden moet melden dat de verzekerde het recht heeft op vrije advocaatkeuze.

Het Hof van Justitie van de EU heeft op 14 mei 2020 (ECLI:EU:C:2020:372) meer duidelijkheid gegeven over het begrip “gerechtelijke procedure”. Feitelijk komt het erop neer dat er sprake is van een verruiming van de gevallen waarvoor de vrije advocaatkeuze geldt.

Het Hof heeft overwogen dat onder het begrip “gerechtelijke procedure” ook geacht worden te vallen elke fase die kan leiden tot een procedure bij een gerechtelijke instantie, zelfs een voorafgaande fase.

Het Hof heeft bij de uitleg van het begrip “gerechtelijke procedure” dus aangegeven dat ook de werkzaamheden die de aanloop naar de procedure betreffen, hieronder vallen.

Het Europese Hof heeft dus eigenlijk aangegeven dat ook de werkzaamheden door een advocaat voorafgaand aan de procedure vallen onder de term vrije advocaatkeuze. Dit betekent dat bijvoorbeeld dossierstudie, overleg over de te voeren procedure en de buitengerechtelijke onderhandelingen en bemiddeling onder de vrije advocaat keuze vallen en dus door de rechtsbijstandsverzekeraar dienen te worden vergoed op basis van de polisvoorwaarden.

Hierdoor zouden dan de werkzaamheden die de schikkingsonderhandelingen betreffen en ook de mediation/bemiddeling  onder de vrije advocaatkeuze vallen. Deze werkzaamheden van de advocaat dienen dan te worden voldaan door de verzekeraar.

Voor de verzekerden die een rechtsbijstandsverzekering hebben is het dus van groot belang dat zij de polisvoorwaarden goed nakijken. Als zich een geschil voordoet maar ook wanneer er sprake is van een keuze voor (scheidings)mediation  kunnen zij kiezen voor een eigen advocaat die op basis van de polisvoorwaarden door de verzekeraar dient te worden vergoed voor werkzaamheden in de voorbereidende fase en in de eventuele procedure.

De verwachting is wel dat de verzekeraars hun polisvoorwaarden zullen aanpassen.

Mocht u vragen hebben hierover dan kunt u altijd contact opnemen.