Dit jaar nog scheiden, of niet? Grote veranderingen partneralimentatie!

Liedeke Floris

Het klinkt vast raar deze koptitel. Alsof ik u wil aanzetten om te scheiden. Toch kan het voor u van belang zijn om nu al een verzoekschrift echtscheiding in te dienen bij de rechtbank. Tot en met 31 december 2019 gelden namelijk nog de oude regels.

Als een van de ex-partners na de scheiding niet in staat is in de kosten van het levensonderhoud te voorzien, kan aanspraak gemaakt worden op partneralimentatie. Als de financiële draagkracht van de alimentatieplichtige het toelaat, kan er sprake zijn van het vaststellen van alimentatie.

Nu geldt nog dat de alimentatiegerechtigde, mits er behoefte is en draagkracht bij de alimentatieplichtige, in principe recht heeft op 12 jaar alimentatie.

De maatschappelijke opvattingen over partneralimentatie zijn veranderd. Steeds meer mensen zijn financieel onafhankelijk en men vindt dat je ook zelf financieel onafhankelijk kunt zijn. Er wordt ook van de alimentatiegerechtigde verwacht dat hij/zij zelf inkomsten kan genereren. Vroeger hadden we hier de campagne voor: “een  jonge meid is op haar toekomst voorbereid”.

Per  1 januari 2020 treedt de nieuwe wet in werking.

Deze verlaagt de grens van 12 jaren naar de helft van de duur van het huwelijk met een maximum van 5 jaar.  Er zijn ook uitzonderingssituaties in de nieuwe wet:

  • Dit bv als er kinderen zijn, dan geldt de alimentatie tot de jongste van de kinderen 12 jaar is.
  • Ook bij langdurige huwelijken van minimaal 15 jaar, waarbij de alimentatiegerechtigde binnen 10 jaar AOW krijgt, zal de duur vastgesteld worden totdat de AOW leeftijd wordt bereikt.
  • Bij een huwelijk van minimaal 15 jaar en de alimentatiegerechtigde is geboren op of voor 1 januari 1970 geldt ook een termijn van 10 jaar.

Even een paar voorbeelden ter verduidelijking:

Voorbeeld 1:

Iemand die 68 jaar is en 35 jaar gehuwd is geweest heeft volgens de oude wet recht op 12 jaar alimentatie. Volgens de nieuwe wet zal dit slechts 5 jaar zijn.

Wel kan in dit geval een verlengingsverzoek gedaan worden volgens de nieuwe wet. Dit zal de alimentatiegerechtigde moeten doen binnen 3 maanden na het beëindigen van de termijn van 5 jaar.

Voorbeeld 2:

Iemand van 40 jaar zonder kinderen die 19 jaar gehuwd is heeft volgens de oude regeling recht op 12 jaar alimentatie. Volgens de nieuwe regeling heeft deze 40 jarige slechts recht op de helft duur huwelijk met een maximum van 5 jaar, dus recht op maar 5 jaar alimentatie.

Voorbeeld 3:

Iemand van 40 jaar met een minderjarig kind van 5 jaar, die 7 jaar gehuwd is, heeft volgens de oude regeling recht op 12 jaar partneralimentatie (en kinderalimentatie). Volgens de nieuwe regeling bestaat er recht op partneralimentatie totdat het kind 12 jaar is. Dus 7 jaren.

Wilt u weten wat het effect voor u is/zal zijn ? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.

Liedeke Floris

Kerst is sneller dan je denkt: wat verandert er vanaf 2020 op echtscheidingsgebied?

Liedeke Floris

Alvast een vooruitblik : Wat verandert er vanaf 2020 op echtscheidingsgebied?

Wettelijke indexering:

In november 2019 wordt het indexeringspercentage voor 2020 bekend. Op grond van artikel 1:402a stijgen de alimentatiebedragen  jaarlijks. Hiervan kan tussen partijen onderling iets anders zijn overeengekomen. Dit kunt u nalezen in uw echtscheidingsconvenant.

Fiscale aftrek:

De fiscale aftrek  van de partneralimentatie gaat in stappen omlaag. Dit kan in de toekomst een reden zijn om een wijziging van de alimentatie te vragen. Op dit moment is de aftrek 51,95 procent. Deze wordt afgebouwd tot in 2023 naar 37 %.

Duur partneralimentatie:

Vanaf 1 januari 2020 zal de duur van de partneralimentatie worden aangepast. Als hoofdregel geldt dat de duur van de partneralimentatie gelijk is aan de helft van de duur van het huwelijk, met een maximum van 5 jaar.

Uitzondering:
  1. Als je nog jonge kinderen hebt, geldt de maximale termijn van 12 jaar. De einddatum wordt dan de datum als het jongste kind 12 jaar wordt.
  2. Voor langdurig gehuwden, die op het moment van scheiden 10 jaar jonger zijn dan de geldende AOW-leeftijd, dan kan de maximale termijn van 10 jaar gelden (tot het bereiken van de AOW-leeftijd).

Uiteraard kan altijd een beroep gedaan worden op de hardheidsclausule. Dan beslist de rechter of een verlenging redelijk en billijk is.

Denk dus goed na of het nog voor het einde van het jaar indienen van een echtscheidingsverzoek gunstig voor u is. Tot dan geldt de huidige regelgeving met een duur van 12 jaar.

In beide wetten zowel in die van voor 1 januari 2020 als in die van na 1 januari 2020 blijft het uitgangspunt de behoefte van de een en de draagkracht van de ander.

Pensioen:

Thans wordt door as ex-partners vaak een afspraak gemaakt om de pensioenen te verevenen conform de Wet Verevening pensioenrechten. Het is de bedoeling  dat in 2021 conversie de standaard gaat worden. Dan krijgt de ontvangende partner een eigen aanspraak op pensioen.

Dit zal nog veel voeten in aarde hebben, want de huidige pensioenmaatschappijen werken nu ook al niet altijd mee aan conversie.

Vragen ?

Indien u hierover nog vragen heeft kunt u deze stellen aan de vfas – familierechtadvocaten/ mediators  van wij.legal.

Liedeke Floris

 

Lees ook: Partneralimentatie per 1 januari 2020

Stoppen met of minder werken in verband met alimentatie?

In mijn praktijk komt het regelmatig voor dat degene die alimentatie zou moeten betalen aangeeft dat hij of zij wil stoppen met werken, of in ieder geval minder zou willen werken. De ander moet dan meer gaan werken, en heeft ook een verdiencapaciteit is een veelgehoorde kreet. In een mediation kun je middels het bespreken en zien van elkaars belangen en het gezamenlijk belang komen tot een voor beide partijen hanteerbare oplossing.

Bij echtscheidingen op tegenspraak speelt deze kwestie soms ook een rol, en soms nog wat heftiger. Zo had ik ooit een cliënte, die al 40 jaar gehuwd was met dezelfde man. De man bleef op een gegeven moment ineens thuis en dat gaf veel extra problemen. Zij was gewend haar eigen leven te leiden. De communicatie tussen partijen was slecht. Later tijdens de echtscheidingsprocedure bleek dat de man al met de Vut was gegaan en dus vrijwillig minder was gaan werken. Enigszins verbaasd over dit feit, nl de vrouw dacht dat de man in de ziektewet zat, werd in de uiteindelijke beschikking door de rechtbank rekening gehouden met zijn verminderde inkomen. De man mocht gebruik maken van de geldende vut -regeling.

In een ander geval had iemand minder geluk. Het ging om een man die internationale chauffeur was en in het zicht van de echtscheiding zijn baan had verruild voor een baan als nationale chauffeur en dus minder extra vergoedingen ontving. De rechtbank was in dit geval van mening dat er sprake was van verwijtbaar, herstelbaar inkomensverlies en hij zijn oude baan had kunnen behouden. In de uiteindelijke berekeningen ging de rechtbank uit van het hogere salaris bij het vaststellen van de alimentatie.

Een en ander is opnieuw bekrachtigd in een recente beschikking van het Hof Den Bosch. Gerechtshof ‘s-Hertogenbosch 30-08-2018 (pub. 03-10-2018), ECLI:NL:GHSHE:2018:3663. (Lees hier de uitspraak)
In dit geval had de man had zijn baan opgezegd en woont en werkt nu in Brazilië. Hij was zelfs inmiddels getrouwd met een Braziliaanse. Ook hier besliste het Gerechtshof, het is een eigen keuze van de man. Dat de man thans een aanzienlijk lager salaris verdient, dient volledig voor zijn rekening te komen. Zij hielden dus rekening met het oude hogere salaris.

Dus vrijwillig en verwijtbaar stoppen met werken of minder werken om de alimentatie minder te laten zijn zal in eerste instantie niet gehonoreerd worden. Daarbij is wel van belang of het verlies van het arbeidsinkomen herstelbaar is.

Er zal een doordacht plan moeten zijn of er moet sprake zijn van omstandigheden die buiten jezelf liggen, wil rekening gehouden worden met een vrijwillig en verwijtbaar minder inkomen. De andere kant is dat in de huidige rechtspraak er steeds meer rekening gehouden wordt met de verdiencapaciteit aan de zijde van de alimentatiegerechtigde. Ook die kan en wordt in staat geacht meer te gaan verdienen, waarbij de persoonlijke omstandigheden een rol spelen.

Gepubliceerd in 073Magazine, november 2018

Liedeke Floris

Afspraken over financiële gevolgen na een echtscheiding

Een scheiding is een moeilijk proces, niet alleen in emotioneel opzicht. Partners maken zich wellicht zorgen over hun bezit; raakt u dit nu grotendeels kwijt? Het is daarom prettig om snel duidelijkheid te hebben over de zakelijke aspecten van de scheiding. Allereerst zal bekeken moeten worden of u op huwelijkse voorwaarden of in gemeenschap van goederen bent gehuwd.

Financiële afspraken worden bij een scheiding vastgelegd in een zogenoemd scheidingsconvenant. Overeenkomsten over wonen en kinderen staan daar eveneens in. Het opstellen van een convenant is niet verplicht, maar wel aan te raden. Het convenant vormt onderdeel van het verzoekschrift. Dat is het verzoek aan de rechtbank om te scheiden.

Uiteindelijk moet een rechter het convenant bekrachtigen. Het zorgt ervoor dat de gevolgen van een scheiding (snel en goed) geregeld kunnen worden. Daarnaast kunnen ook banken, verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen vragen om het echtscheidingsconvenant. Dit gebeurt bijvoorbeeld als rekeningen op een andere naam moeten worden gezet.

Wat staat er in een echtscheidingsconvenant?
Ieder echtscheidingsconvenant is anders, omdat elke situatie anders is. Er staan afspraken in over de woning (huur of koop), (minderjarige) kinderen en financiële middelen. Het is belangrijk om in elk geval over de volgende punten afspraken te maken:
– De woning: Blijft één van de partners in de echtelijke woning? Hoe worden woonlasten verdeeld?
– De boedel: Waaruit bestaat die? Hoe verdelen de partners deze op een eerlijke manier?
– Financiële middelen: Hoe verdelen partners spaartegoeden, een erfenis of (als die er zijn) de schulden?
– Kinder- en partneralimentatie: Wie betaalt hoeveel en in welke gevallen mag dat bedrag worden gewijzigd?
– Pensioen: Wat gebeurt er met uw pensioen of dat van uw partner?

Wanneer zijn de afspraken bindend? In sommige gevallen is het moeilijk om het samen eens te worden. In zo’n geval kan een advocaat uitkomst bieden. Een voordeel: een advocaat kan ervoor zorgen dat de gemaakte afspraken afdwingbaar worden bij een rechter. Een advocaat dient het echtscheidingsconvenant tegelijk met het verzoek tot echtscheiding in bij de rechtbank. Het document krijgt dan een executoriale titel. Dat betekent dat de afspraken afdwingbaar zijn.

Het is ook mogelijk om in een mediation afspraken te maken die worden vastgelegd in een convenant. U zult dan wel beiden aan de mediationtafel moeten aanschuiven.

Liedeke Floris